O θαλασσόλυκοs

Σε όλα αυτά που είδα στου κόσμου τα ταξίδια
έγιναν στιχάκια όμορφα της μοίρας μου στολίδια
κι ένα τιμόνι κράταγα σαράντα χρόνια ασπίδα
για να κερδίζω πάντοτε της πλώρης την παρτίδα.

Ξέροντας οι θάλασσες πολλά μουν χαν κρυμμένα
γιατί του θαλασσόλυκου τα χρόνια είναι χαμένα
μα ήταν όνειρο ζωής αυτή η φυγή στα ξένα
κι ας πάλευα στα κύματα τα τόσο αγριεμένα.


Μια φορά στο μακρινό Μπαλί που ήμουνα θλιμμένος
ναύτης με κέρασε ρακί να πιω και ήταν μεθυσμένος
και μια βραδιά καλοκαιριού Μαγιόρκα Ισπανίας
πίναμε ρούμι δροσερό σε κύματα ανίας.

Εικόνες μένουν στο μυαλό και πως να τις ξορκίσω
τις σκέψεις μου στα πέλαγα για πάντα θα να αφήσω
τα χρόνια μου ήτανε πολλά μα εγώ γυρίζω πίσω
για το ταξίδι της ψυχής το χάρο να αντικρίσω.

Είναι τα όνειρα νεκρά

Τώρα που στέκομαι εδώ μες στης ζωής τον δρόμο
βρίσκω σημάδια των καιρών που βάσταγα στον ώμο
είναι στυγνά και γρήγορα τις μοίρας μου τα χρόνια
θυμάμαι που μου έλεγες σαν κοίταζα τα πιόνια.


Είναι θολά και εφήμερα τα χρόνια που έχω γράψει
με της βαλίτσες μου σκυφτός κανείς δεν θα με ψάξει
ότι και αν κράτησα απ' της ζωή το νήμα έχω πιάσει
και της αλήθειας μου το φως εγώ έχω δαμάσει.

Είναι τα όνειρα νεκρά που έχω στο μυαλό μου
σαν ακροβάτης μοναχός μέσα στον βωμό μου
έχω ένα άγγελο ξανθό να δείχνει την πορεία
για της ψυχής μου τον παλμό μέσα στην αμαρτία.


Είναι λυτά και αδιάφορα τα λάθη που έχω φτιάξει
γιατί δικάζομαι χωρείς το πνεύμα να έχω αλλάξει
και τώρα που τελειώσανε της μοίρας τα ταξίδια
κόβω τα όμορφα φτερά που είχα για πυξίδα.

Μια ηλιαχτίδα που περνά

Μια ηλιαχτίδα που περνά τις γρίλιες τις ψυχής μου
με ξεσηκώνει και πετά τα φύλλα τις ζωής μου
και μου θυμίζει το μυαλό εικόνες μουδιασμένες
τις σχέσεις μου απ΄τα παλιά που είναι πεταμένες.


Δύσκολο είναι για να βρεις το άλλο μισό σου ταίρι
όταν οι έρωτες πονούν σε κόβουν σαν μαχαίρι
μα εσύ πάντα προσπαθείς για την ιδανική σου αγάπη
και όταν την βρεις δεν θα ξεχνάς μην είναι αυταπάτη.


Οι σχέσεις είναι ένας λαχνός τραβάς και περιμένεις
κάνεις και όνειρα πολλά τον κλήρο να προσμένεις
πως θα σου αλλάξει την ζωή αυτοί η ευκαιρία
μα την τύχη σου ξέρεις καλά σε αυτήν την ιστορία.

Μες του Μάνου το κουτούκι

Μες του Μάνου το κουτούκι
ήρθε ο Γιώργης με μπουζούκι
κι ο Βαγγέλης με το ντέφι
απόψε θα έρθουμε σε κέφι.

Βάλε και συ ρε θανασάκη
να πιούμε όλοι το ουζάκι
και όταν έρθουμε σε ζάλη
θα πιούμε όλο το μπουκάλι.

Απ το μπουκάλι του καπνού
πάμε φύγαμε για αλλού
στις μαστούρας μας την πλάνη
γίναμε όλοι μας τζιμάνι.

Ρίξε βρε Γιώργη τη πενιά
μες του Μάνου την γωνιά
για να μείνει η μαστούρα
κέρνα μας καμία τζούρα.

Σε έναν άλλον χωροχρόνο

Κάποτε σε έναν άλλον χωροχρόνο 
έριξα σκουριασμένη άγκυρα
στο πλοίο της αγάπης χωρίς να νιώθω τύψεις....

Ήμουν προβληματισμένος και εγκλωβισμένος 
μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό....
Επειδή δεν το θέλησα εγώ άλλα επειδή 
μου το επέβαλαν άλλη 

Αλήθεια γιατί να πιστεύω 
σε ανούσια συμπλέγματα χωρίς να 
εισπράττω γνώση....
Προσπάθησα να εμπλουτίσω το πνεύμα μου
στα τέσσερα στοιχεία της φύσης αλλά δεν μπόρεσα
γιατί είχα αφεθεί στον υλικό κόσμο.

Τώρα πιστεύω να το καταφέρω γιατί 
τηρώ τους άγραφους νόμους

Ελεύθερος πια ζω το όνειρο μου σε αυτό 
το πολύτιμο και πλούσιο
βουνό κάτω από τον αιωνόβιο πεύκο....

Έχω όλο τον χρόνο να μελετήσω τον μέσα μου 
κόσμο γιατί μόνο τότε  θα γίνω σοφός και όχι μορφωμένος.

Η Νεραϊδα του νερου

Καθισμένος πάνω στον βράχο μετράω τα κύματα

που θα σε φέρουν ξανά κοντά μου

άραγε θα είμαι τυχερός να βρεις στην θάλασσα

το γράμμα που σου έχω στείλει

Έχει μια γλυκιά μυρωδιά απόψε η αλμύρα

μα εγώ δεν σκέφτομαι τίποτα παρά μόνο 

απλώνομαι στην νύχτα και προσμένω

το άγγιγμα σου πάλι

  

Μα το ξέρω πως δεν θα ρθείς γλυκιά μου

Νεράιδα του νερού

Αν μπόρεσα κάποτε να γευτώ της νιότης σου

το στερνό  σημάδι

ήταν γιατί σε έψαξα στην κάθε φυσαλίδα

του μαγικού νερού σου

Δεν γνώρισα τίποτα πιο σπουδαίο παρά

μόνο εκείνη την νυχτιά που στο πρόσωπό μου

ένιωσα το φιλί απ'τα δικά σου χείλη

μα τώρα έχουν περάσει ώρες μέρες χρόνια

και ατέλειωτη αιώνες....

Ο βράχος έχει ματώσει από τα κύματα που

άσπλαχνα τον δέρνουν....

μαζί του δέρνομαι και εγώ καμπουριασμένος

μέρα νύχτα....

και ακόμα περιμένω να φανείς.

Αχ βρε ζωή μικρή

Ποτέ δεν γνώρισα γιατί να είμαι τόσο ξένος
σε όλα μου τα όνειρα να νιώθω σαν χαμένος
αφού το ξέρεις ρε ζωή μας έχεις μαγεμένους
μας πηγαίνεις εύκολα σε τόπους πουλημένους.


Είναι γλυκιά πολύ γλυκιά αυτή η εμπειρία
το να ξυπνάς κάθε πρωί να νιώθεις ευφορία
τον αγαπάς η να πονάς να κλαις και να γελάς
να κάνεις όνειρα πολλά με τη ζωή σου να μεθάς.

Αχ βρε ζωή μικρή της μοίρας μας σεργιάνι
ένα ταξίδι προς το θάνατο ένας ένας κάνει
όλοι το ξέρουμε λοιπόν ότι δεν θα ζούμε αιώνια
σταμάτα βρε ζωή πικρή να μας πετάς σαν πιόνια.


Είναι η ζωή πολύ μικρή και ο θάνατος μεγάλος
δεν προλαβαίνεις να χαρείς και πας σε κόσμο άλλο
σαν τα ερείπια ενός σπιτιού κρεμιούνται οι ζωές μας
και πίσω τίποτα δεν μένει πια μα μόνο οι ψυχές μας.

Χωρίς να νοιώθω τίποτα

Χωρίς να νοιώθω τίποτα ξυπνάω κάθε μέρα
όλα τα έχω στο μυαλό κι όλα τα κάνω πέρα
όλα μου φαίνονται γνωστά κι ας ξέρω που βαδίζω
μα τα θηρία που μεθώ δεν ξέρω πια να ορίζω.

Κακές συνήθειες με κρατούν μα θέλω να αφήσω
λίγη χαρά θέλω να δω κι ας πρέπει να δακρύσω
φτάνει του λέω του μυαλού να κάνεις τα ταξίδια
μα η ψυχή με κυβερνά κι όλα μου φαίνονται ίδια.


Κουράστηκα το ομολογώ να πίνω τις ουσίες
που μου ρημάζουν το μυαλό σε τέτοιες συνουσίες,
θέλω να φύγω απ το τριπ με μιας για να γλιτώσω
έτσι μια μέρα να σωθώ το δράκο να σκοτώσω.

Ένας αέρας

Ένας αέρας που φυσά απόψε στην ψυχή μου
με σπρώχνει λίγο και περνά στην άχρωμη ζωή μου
είναι δραπέτης στα παλιά Ιούδας πουλημένος
κλαίει για λίγο σιγανά και φεύγει μεθυσμένος


Είναι πανούργος φθονερός και θέλει το κακό μου
κι αν τον εμπιστεύτηκα δεν ήταν για καλό μου
άλλες φορές χαμογελά και θέλει να με νιώσει
κι άλλες φορές με πολεμά εμένα να σκοτώσει


Λέει και ψέματα πολλά μπορεί να σε μπερδέψει
όταν αφήνεσαι με μίας μες τη δική του σκέψη
γι αυτό λοιπόν ξεκάθαρα να δείξεις την πορεία
και βάλε αντρεία στην καρδιά  σ αυτήν την ιστορία