Είσαι φιγούρα και περνάς τα χρόνια βλέπεις μόνο
μιας άλλης νιότης ο παθόν που κράταγες στον χρόνο
να σου θυμίζει την στιγμή αυτό πονάει πάντα
και όχι της νιότης σου το φως πιο κάτω στα τριάντα.
Κι όταν περάσεις τον σταθμό και πάλι μείνεις μόνος
σαν τον αλήτη μοναχό που τον ξοδεύει ο φθόνος
σκέψου πως έφτασες εδώ και μην το βάζεις κάτω
γιατί ο χρόνος θέλει και μαγκιά καθώς θα πιάνει πάτο.
Θα χεις να σκέφτεσαι πολλά και ξέρεις είναι ωραία
όταν θυμάσαι της στιγμές με φίλους και παρέα
όλα μένουν στο μυαλό κανείς δεν στα πειράζει
και ούτε ο θάνατος μπορεί εσένα να υποτάζει.
Γιατί η ψυχή μας είναι αρχηγός και μόνο αυτή το ξέρει
πως ότι και αν ζούμε ευτυχώς αυτή μας τα προσφέρει
κι όχι του χρόνου οι στιγμές που χάνονται στον πόνο
γι αυτό την ψυχή σου να αγαπάς αυτή θα μείνει μόνο.
Ζάκυνθος 15/12/2014
